NUVENS DE ALGODÃO (haiku), de Abbas Kiarostami

 

         

 

 

1.

شبدریازمستان.



A noite o

mar o

inverno.

 

2.

تابش اولین مهتاب پاییزیبر روی پنجرهشیشهها را لرزاند.

 

O clarão da primeira lua outonal

na janela estremece os vidros.

 

3.

در غیاب توگفتگو دارمبا تو،در حضورتگفتگو با خویش.



Na tua ausência

converso contigo,

na tua presença

converso comigo.

 

4.

از بودن با تودر رنجم،از بودن با خوددر هراس،

کجاست بیخودی؟

 

Se estou contigo

sofro, se estou

comigo temo


por onde vai a ausência do ser?

 

 

5.

 

از شدت

عشقبیزارم.

 

 

Pela fúria do amor eu

me enfado.

 

 

6.

 

مردد

ایستادهام بر سر دو راهی،تنها راهی که میشناسمراه باز گشت است.

 

 

Hesitante estou numa

encruzilhada, o único caminho

que conheço é o caminho de

volta.

 

 

7.

 

گم کردمچیزی که یافته

بودم،چیزی یافتم گم

شده.

 

 

Perdi algo que havia encontrado

encontrei algo que havia sido perdido.

8.

 

 

از دست غیبآبی نوشیدم

به چندان

گوارا.

 

 

Das mãos da ventura

bebi água pouco

agradável.

 

 

9.

 

 

درخت بهشکوفه کرده

استدر خانهای

متروک.

 

A árvore de marmelo

floresceu numa casa

abandonada.

 

10.

در روشنایی روزکسی به جا

نمیآوردکرم شب تاب

را.

Na claridade do dia

ninguém distingue o

vaga-lume.

 

 

  بدریازم

 ستان.

 

(Nuvens de algodão; tradução de Pedro Fonseca)

 

(Ilustração: Cícero Dias - composição 1928)